ท่านข้าหลวงเตรียมตัวด้วยความทะมัดทะแมง เมื่อเรือลำนั้นแล่นเข้ามาจอดเทียบท่านข้าหลวงก็ก้าวลงไป คนในเรือจะส่งร่มให้ ท่านรีบปฏิเสธ “ไม่ต้อง” พร้อมกับผลักหัวเรือออกไปเรือลำนั้นห่างออกไปและไม่สามารถมองเห็นได้ ไม่มีใครเดาได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นนอกจากท่านข้าหลวงที่อยู่ในเรือลำนั้นท่ามกลางความมีดและฝนที่ตกพรำ ๆ อยู่ตลอดเวลาเต็มไปด้วยการรอคอยจนรู้สึกว่านานเหลือเกิน ครั้นแล้ว เงาของเรือและแสงไฟที่สว่าง วาบๆ ทำให้ทุกคนจ้องจับตาด้วยความโล่งอกแม้จะยังไม่รู้ว่า เจ้าเลาะมาด้วยหรือเปล่า จนกระทั่งเรือลำนั้นเข้ามาจอดเทียบ คนในเรือส่งอาวุธปีนสองกระบอกขึ้นมา เจ้าเลาะก้าวขึ้นมา ตามด้วยท่านข้าหลวง“เตรียมตัวออกเรือได้เลย” ท่านทั่ง จากนั้นไม่นานเรือก็ทยอยออกจากที่จอดด้วยความเร็วซึ่งผมคิดเอาเองว่าคงเร็วกว่าขามา
ห่วงยางแฟนซีราคาถูก เมื่อเลาะลงมาชั้นล่างแล้ว ผมได้ขอให้ตำรวจคนหนึ่งที่สามารถแปลความที่ผมจะคุยกับเลาะตรงนั้นคือจุดเริ่มต้นที,ท่าให้ผมได้รับรู้ถึงเรื่องราวในอดีตและการรวมตัวของเลาะและพรรคพวกพร้อมทั่งดำเนินการปล้นเรือหาปลาหรือเรือสินค้าที่ใช้ทะเลสาบเป็นที่สัญจรผมใช้เวลาคุยประมาณหนึ่งชั่วโมงจึงยุติ เพราะเห็นว่าควรให้เลาะได้พักผ่อนท่านข้าหลวงลงมาอาบน้ำเพราะฝนที่ตกพรำเสร็จแล้ว ผมจึงถือโอกาสถามถึงตอนที่เลาะเข้ามามอบตัว“เอาตั้งแต่ตอนที่เรือไปที่เกาะ (นางคำ) ญาติของเลาะเป็นคนเดินนำหน้าผมไป” ท่านข้าหลวงมีท่าทีสบายใจจนเห็นได้ซัด “ฝนก็ยังตกพรำๆ มืดก็มีด แต่มีไฟจากคนที่เดินนำทางไม่ไกลนัก ญาติของเลาะก็ให้ผมหยุดรอเหมือนเขาจะเดินไปคนเดียว แต่ผมก็เห็นว่ามีคนเดินตรงมามีปีนสะพายอยู่สองไหล่ แทบไม่ต้องบอกว่าอะไรเลาะเดินเข้ามาตรงหน้าผม ปลดปีนจากไหล,ลงมาทีละข้างส่งให้ผมรับมาแล้วส่งให้คนที่พามานั่นแหละ เพราะเราไม่มีใครติดตามไปด้วยผมจึงบอกกับเลาะว่า ไปที่เรือกันดีกว่า เดี๋ยวฝนอาจจะตกมากก็ได้คนที่นำทางเดินถือปีนกลับมาที่เรือ เราไม่ได้พูดอะไรกันเลยจนลงเรือแล้วก็มาส่งที่เรือนี่แหละ”ฟังดูช่างเป็นเรื่องง่ายเอาเสียจริงๆ ผมไม่จำเป็นต้องซักอะไรเพิ่มเติมเพราะได้รับรู้ก่อนแล้วว่า ท่านข้าหลวงวางแผนแต่ละคนแต่ละอย่างในลักษณะใดโจรสลัดที่สร้างความปันปวนจนท้องนั้าที่สงบนั้นกลายเป็นความร้อน
ห่วงยางแฟนซีขนาดใหญ่ เป็นความวุ่นวายของชาวทะเลสาบที่เคยทำมาหากินมาอย่างสงบไม่เป็นอันจะได้ทำกินเพราะไม่รู้ว่าจะเจอ “โจรสลัด” เข้าเมื่อใด ตอนไหนท่านข้าหลวงตั้งความหวังว่า เมื่อไม่มี “โจรสลัด” แล้ว ความปกติสุขย่อมบังเกิดขึ้น การทำมาหากินโดยสุจริตย่อมดำเนินไปอย่างราบรื่นอย่างที่เคยเป็นมาเก่าก่อนวิถีทางของคนเรานับเป็นเรื่องที่คาดคิดไม่ได้ ต้องอาศัยความเข้าใจเป็นประการสำคัญ เฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าที่และความรับผิดชอบซึ่งยังต้องอาศัยวิลัยทัศน์และความรอบคอบ รอบรู้จึงจะนำไปสู่การลุล่วงในกิจอันสำคัญผมถือว่า ภารกิจของข้าหลวงพ่วง สุวรรณรัฐ ที่สามารถทำให้กระแสปันป่วนในท้องนํ้าแห่งทะเลสาบกลับคืนมาสู่ความสงบและความสุขของผู้คนทั้งหลายมาจากความเข้าใจและปฏิบัติได้จริง
แพยางเป่าลม โดยวิสัยทัศน์แห่งนักปกครองผีเมือเยี่ยมยุทธ์เรือยนต์นำคณะข้าหลวงมาถึงท่าประมาณเจ็ดโมงเศษๆ อากาศในยามเช้าดูสดใสโปร่ง
พลาสติก แม้ว่าที่บริเวณสนามหญ้าหน้าจวนข้าหลวงจะคลาคลาไปด้วยพวกพ้องน้องพี่ของเจ้าเลาะที่ติดตามมาดูด้วยความห่วงใย“คุณหญิง” ประสานสุวรรณภริยาท่านข้าหลวงลงมาดูแลเต็มตัวการแสดงออกเช่นนี้ย่อมนำไปสู่ความเชื่อถือและนำไปสู่ความเข้าใจที่ดีด้วยเจ้าเลาะแวะทักทายญาติมิตรด้วยสีหน้าแจ่มใส เมื่อท่านข้าหลวงเดินผ่านผู้คนทั้งหมดบริเวณนั้นต่างยกมือไหว้กันถ้วนหน้า ผมยืนดูอยู่ชั่วขณะ และก่อนที่ท่านข้าหลวงจะเดินเข้าไปในจวนผมถือโอกาสลาท่านกลับที่ฟัก“ว่างๆ แล้วแวะมาคุยกันก็ได้นะ” นั้นคือคำส่งท้ายของท่านข้าหลวง พ่วง ผมกลับมาอาบนํ้าแล้วนอนพัก หลับไปตื่นขึ้นมาพอดีเที่ยงหาอาหารมารับประทานแล้วถาม1ไถ่ถึงเทียวการเดินรถไพ่เพือเดินทางกลับกรุงเทพฯ ด้วยรถด่วนนี่ถ้าเป็นสมัยนี้ง่ายนิดเดียวนั่งเครื่องบินเข้ากรุงในตอนบ่ายได้เลยก่อนผมจะกลับได้ถือโอกาสแวะไปลาท่านข้าหลวงอีกครั้ง สีหน้าที่เบื้เอนยิ้มตลอดเวลาที่พูดคุยกันทำให้ผมจดจำสีหน้าและท่าทางของท่านมาจนแม้ปัจจุบันซึ่งท่านได้ลาโลกไปแล้วเดลิเมล์เบื้องหลังข่าว นำเอาการไปลอยเรือรับตัวเจ้าเลาะในทะเลสาบสงขลาเป็นเรื่องนำฉบับทั้งเนื้อหาและภาพประกอบการมอบตัวผู้ต้องหาทั้งสี,คน ภาพอาจจะไม,สมบูรณ์เท่าที่ควรเพราะมีแต่เจ้าเลาะ อีกสามคนนั่นไม่สามารถมีภาพประกอบได้ แต่ภาพเรือ ภาพทะเลสาบและท่านั่งขัดสมาธิตำน้ำพริกของท่านข้าหลวงบอกได้ถึงการนำเอาเหตุการณ์ใกล้ชิดมาเสนอต่อผู้อ่านผมจำไม่ได้ว่าได้เขียนเรื่องยาวติดต่อกันกี่ฉบับเมื่อกล้บมาถีงกรุงเทพฯ และทำงานส่งแล้ว ผมก็ได้รับรู้ว่านายแสงเหตระกูล จะให้ “เรา” สองคนทำ “เดลิเมล์” รายปักษ์ เพิ่มอีกหนึ่งฉบับโดยจ้างโรงพิมพ์แห่งหนึ่งใกล้สี่แยกแม้นศรี (สะพานดำ) ซึ่งต่อมาผมได้ทราบว่าเป็นโรงพิมพ์ของ “ครูเจริญ ไชยชนะ” (ถ้าจำนามสกุลไม่ผิด)คุณสนิทเป็นผู้กำหนดเนื้อหา ในฉบับจะเสนอสารคดี นวนิยายยาวและเรื่องลัน คอลัมน์ประจำ หน้าปกคงหนีไม่พ้นสาวๆ ในแวดวงไฮโชคุณสนิทไปดึงเอาพี่โชติ มณีน้อย มาช่วยอีกแรงหนึ่ง*ฉบับปฐมฤกษ์บันกำหนดเป็นกรกฎาคม มีเนือหาพิเศษเชิงสารคดีที่ผมจำได้แม่นยำคือการสัมภาษณ์คุณการุณ เก่งระดมยิง และภริยาถึงชีวิตการครองคู่ ผมไปกับราเชนทร์ วัฒนปรืชากุล ซึ่งถือว่าเป็นงานพิเศษ(ต่างกับพิ่โชติที่กินเงินเดือน)Vคนทั้งสองมีสิ่งที่ไม่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคือ คนหนึ่งจะไม่กินปลาทะเล อีกคนก็จะไม่กินปลานํ้าจืด (ผมจำไม่ได้ว่าใครคนไหนที่กินและไม่กิน)
แต่เมื่อมามีชีวิตคู่ร่วมกัน ต่างก็ปรับตัวเข้าหากันจนปัจจุบัน (ในช่วงเวลาที่สัมภาษณ์ทั้งสองท่าน) อะไรที่ไม่เคยกินก็กินได้แล้ว ส่วนเรองอื่นๆที่ทั้งสองท่านเปิดเผยก็เป็นเนื้อหาของชีวิตและการดำเนินต่อไปเนื้อหาลักษณะนื้ถือเป็นเรื่องนำฉบับอันเป็นภาระของผมกับคุณราเซนทร์เดลิเมล์รายปักษ์มีคอลัมน์ประจำหลายคอลัมน์ แต่มือยู่คอลัมน์หนึ่งผมจำเนื้อหาไม,ได้ แต่จำนามปากกาที่ใช้ได้เพราะเป็นชื่อสะดุดหูคือ“รรรเรียง” จะเห็นว่าเจ้าของนามปากกาจงใจที่จะใช้ตัวอักษร ร.เรือ เป็นสำคัญ
คนในเรือมองไปที่จุดเดียวกัน ที่นั่นคือเรือยนต์ลำหนึ่งแล่นเข้าไปจอดซึ่งห่างจากเรือลำนี้มาก แต่ท่านข้าหลวงบอกว่า“นั่นน่ะเรือของตำรวจกองปราบฯ มาแบบนี้ทำให้แผนการของเราเสียหมดแล้ว” ท่านข้าหลวงถอนใจ“นี่ถ้าเจ้าเลาะมันรู้ มันต้องคิดว่าเราจะตลบหลังอะไรหรอเปล่า”แล้ววันนั้นจนคาก็ไม่ผีวี่แววการติดต่อจากคนของเจ้าเลาะ
Thermoplastic
“เราคงต้องเสียเวลาลอยลำอยู่อย่างนี้ไปก่อน ผมยังไม่อยากให้ใครขึ้นไปที่เกาะนางคำจนกว่าผมจะลัง” ท่านข้าหลวงบอกคืนวันนั้นผ่านไปอย่างสงบเงียบ แต่มีฝนโปรยลงมาเป็นละอองไม่มีพายุหรือลมแรงแต่อย่างใด ผมคงนอนของผมที่เดิมเพราะถือว่าน่าจะชินแล้ว และนอนหลับด้วยสมัยนั้นไม่มีวิทยุติดต่อกันแต่อย่างใดแม้ในล่วนราชการสำคัญการทำงานตรงนี้คือรอ รอการติดต่อจากคนของเจ้าเลาะซึ่งอยู่บนเกาะนางคำนั่นเองจนรุ่งขึ้นตอนบ่าย มีเรือลำหนึ่งแล่นเข้ามาที่เรือของเรา มีคนนั่งมาด้วยหนึ่งคน คนนั้นเข้าไปพบท่านข้าหลวงชั่วขณะหนึ่งจึงลากลับ ลงเรือแล่นห่างออกไป เสียงข้าหลวงบอกก่อนเรือลำนั้นจะออกไปว่า“บอกเขาว่าไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น พร้อมเมื่อไหร่ก็นัดมา เราจะรอ”ผ่านไปอีกหนึ่งคืน และอีกหนึ่งคืน เป็นคืนที่สามแล้ว
ห่วงยางชายหาด เสบียงในเรือเริ่มร่อยหรอแล้ว ท่านข้าหลวงลงมือทำเครื่องแกงล้มเอง นั่งขัดสมาธิโขลกน้ำพริกแกง ลูกเรือเตรียมผัก-ปลาและเครื่องปรุงให้พร้อมมื้อเย็นวันนั้นกินข้าวกับแกงล้มด้วยความเอร็ดอร่อยจริงๆ อาจจะเป็นเพราะว่าเรือของตำรวจกองปราบฯ ที่จอดอยู่ไกลออกไปนันได้ออกเดินทางกลับแล้วทำให้ท่านข้าหลวงปลอดโปร่งใจขึ้นก็ได้แล้วคืนที่สี่ก็ผ่านไปตกบ่ายของวันถัดมา เรือจากฝังคือเกาะนางคำก็แล่นมาทีเรือท่านข้าหลวงอีกแล้วเข้าไปพบถันเมื่ออาคันตุกะกลับไปแล้ว ท่านข้าหลวงจึงหันมาบอกถับทุกคนว่าเจ้าเลาะจะให้คนมารับเราไปพบแล้วรับเขามาลงเรือในวันพรุ่งนี้ “ผมจะขึ้นไปเองคนเดียวโดยไม่มีอาวุธ” ท่านข้าหลวงบอกอย่างนั้นมีนายตำรวจคนหนึ่งบอกว่า น่าจะมีอาวุธติดไปอย่างน้อยปีนพกลักกระบอก“เขายอมมอบตัวกับเราก็เพราะเขามีความเชื่อในตัวเรา ผมจึงต้องแสดงความจริงใจกับเขา อย่างน้อยเขาก็จะสบายใจ” ท่านข้าหลวงบอกอย่างนั้นผมคงนอนหลับสบายอย่างเคย มีอาหารกินอิ่ม ท่านข้าหลวงมักจะบอกให้ “ลูกเรือกิตติมคักดี"” ว่า จะทำอะไรกินเฉพาะอย่างยิ่งในมื้อเย็นที่จริงมื้อเช้านั้นมันคือข้าวต้มกับ มีผักกระป๋อง มีไข่เค็ม มีผักผัดนั้ามัน (นั้ามันหอยในเวลานั้นยังไม่เกิด) แต่ก็อร่อยกินได้กินดี ยิ่งมื้อเย็นด้วยแล้วถือว่าเจริญอาหารทีเดียวมื้อเย็นนี้จะกินก่อนพลบคา เก็บล้างในเวลาที่ยังไม่มืดคํ่า พอมืดก็อาบนํ้าอาบท่ากันแล้วจึงเข้านอนพรุ่งนี้แล้วที่จะมีการรับตัวเจ้าเลาะ โจรสลัดคนที่สี่ฃองทะเลสาบสงขลาอากาศในตอนเช้าวันรุ่งขึ้นค่อนข้างฃมุกฃมัว ทำท่าเหมือนจะมีฝนเดชะบุญในช่วงที่ทำกับข้าวกันนั้นไม่มีฝน ตอนกลางวันมีฝนปรอยๆ แล้วก็หยุด ครวันนี้ท่านข้าหลวงจะบุกเข้ารังโจรตามลำพัง คงไม่ยอมให้ผมตามไปด้วยแต่ถึงตามไปการที่จะถ่ายภาพในเวลากลางคืนโดยใช้แฟลชนั้นน่าจะไม่ปลอดภัย เจ้าเลาะอาจไม่คุ้นกับไฟแฟลซ กดซ้ตเตอร์แล้วกว่าจะรู้ ว่าอะไรเป็นอะไรก็อาจจะเกิดปัญหาก็ได้ ผมจึงไม่แสดงความจำนงแต่อย่างใดถ้าเป็นกลางวันก็น่าจะทำอะไรได้ตั้งเยอะบนเกาะนางคำซึ่งปัจจุบันได้เป็นสถานที่ที่เจริญแล้วเมื่อมีสะพานเชื่อม แถมยังมี “ผ้าทอเกาะนางคำ” มีชื่อเสียงโอท็อปด้วยซํ้าไปอาหารมื้อเย็นผ่านไป จนกระทั่งความมืดแผ่กระจายไปทั่วท้องนํ้า ฝนเริ่มโปรยลงมาหนักบ้างเบาบ้าง
แพยางหงส์ ท่านข้าหลวงนอนพักอย่างสบายๆดูเหมือนท่านจะไม่ค่อยกังวลใจเท่าไหร่ อาจเป็นได้ว่าท่านผ่านงานปราบปรามมาแล้วมากมาย “สี่โจรสลัด” นี้ อย่างน้อยที่สุดการเข้ามอบตัวของสามคนก็ทำให้เป็นต่อไม่น้อยเลยและเลาะเองก็คงเว่า หลังการมอบตัวแล้วทางจังหวัดได้ดำเนินการกับพวกเขาอย่างไร ทุกคนเป็นมุสลิมได้รับการปฏิบัติอย่างดีแม้ว่าจะมีฉายาว่า “โจรสลัด”สิ่งเหล่านี้กระมังที่ทำให้ท่านข้าหลวงสบายใจและเชื่อว่างานครั้งนี้จะลุล่วงด้วยดีเวลารอคอยผ่านไป ผ่านไปจนกระทั่งประมาณห้าทุ่ม ฝนยังไม่หยุดตก มีเรือลำหนึ่งแล่นตรงมา มีแสงไฟฉายสว่างวาบเป็นจังหวะเหมือนเป็นลัญญาณ
